حدیث روز

امام مهدی‌ علیه‌السلام در آغاز ظهور چه می‌کند؟

امام مهدی‌ علیه‌السلام در آغاز ظهور چه می‌کند؟ مطابق روایات، پس از ظهور، بین رکن و مقام خطبه‌ای خوانده، آن‌گاه مردم را به بیعت با خود دعوت می‌کند. جابربن‌جعفی از امام‌ باقر‌ علیه‌السلام نقل کرده که در ضمن حدیثی طولانی چنین فرمود: «و قائم در آن‌ روز در مکه است، تکیه بر بیت‌الحرام می‌دهد و […]

اشتراک گذاری
15 آذر 1400
28 بازدید
کد مطلب : 5270

/--old--/images/5524131889_9638786363.png

امام مهدی‌ علیه‌السلام در آغاز ظهور چه می‌کند؟
مطابق روایات، پس از ظهور، بین رکن و مقام خطبه‌ای خوانده، آن‌گاه مردم را به بیعت با خود دعوت می‌کند.
جابربن‌جعفی از امام‌ باقر‌ علیه‌السلام نقل کرده که در ضمن حدیثی طولانی چنین فرمود: «و قائم در آن‌ روز در مکه است، تکیه بر بیت‌الحرام می‌دهد و به آن پناه می‌برد. آن‌گاه ندا می‌دهد: یا ایها الناس…».[۱]
مجلسی به سند خود از امام‌ باقر‌ علیه‌السلام چنین نقل می‌کند: «همانا او به‌سوی مسجدالحرام به حرکت درمی‌آید و در آنجا کنار مقام ابراهیم چهار رکعت نماز می‌گذارد و با تکیه بر حجرالأسود، حمد خدا و ثنای او را به‌جای آورد و یادی نیز از پیامبر کرده، بر او درود می‌فرستد. آن‌گاه سخنی را آغاز خواهد کرد که هرگز کسی چنین سخنی نگفته است…».[۲]
نعمانی به سند خود از امام‌ باقر‌علیه‌السلام نقل کرده که آن حضرت در حدیثی فرمود: «گویا بر او نظر می‌کنم، درحالی‌که بین رکن و مقام، مردم با او بیعت می‌کنند…».[۳]
در روایتی دیگر امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید:
قائم به دیوار کعبه تکیه داده و مردم جهان را مخاطب قرار می‌دهد و می‌فرماید: «هر کس بخواهد آدم و شیث را ببیند، اینک منم آدم و شیث، هر کس بخواهد نوح و سام را ببیند، اینک منم نوح و سام، هر کس بخواهد ابراهیم و اسماعیل را ببیند، اینک منم ابراهیم و اسماعیل، هر کس بخواهد موسی و یوشع را ببیند، منم موسی و یوشع، هر کس بخواهد عیسی و شمعون را ببیند، منم عیسی و شمعون، هر کس بخواهد محمد و علی را ببیند، منم محمد و علی، هر کس بخواهد حسن و حسین را ببیند، منم حسن و حسین، هر کس بخواهد امامان از اولاد حسین را ببیند، منم آن امامان معصوم از نسل پاک حسین. اینک سخنان مرا گوش کنید تا شما را از آنچه شنیده و می‌دانید و آنچه تاکنون نشنیده و نمی‌دانید، خبر دهم…».[۴]

 


پی‌نوشت‌ها
1. الغیبه، نعمانی، ص۱۵۰.
۲. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۱۳، ص۱۸۰.
۳. الغیبه، نعمانی، ص۱۳۹.
۴.بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۳، ص۹.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *