اهل آخرالزمان در کلام پیامبر صلی الله علیه و آله
اهل آخرالزمان در کلام پیامبر صلی الله علیه و آله پیامبراکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: یأتی علیکم زمان الا الذی بعده شرمنه هیچ زمانی پیش نمی آید مگر آنکه زمان بعد از آن بدتراز آن است. ایشان در مقایسه آخرالزمان با زمان خود به اصحاب و یاران خویش می فرماید: «شما در […]
اهل آخرالزمان در کلام پیامبر صلی الله علیه و آله
پیامبراکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:
یأتی علیکم زمان الا الذی بعده شرمنه
هیچ زمانی پیش نمی آید مگر آنکه زمان بعد از آن بدتراز آن است.
ایشان در مقایسه آخرالزمان با زمان خود به اصحاب و یاران خویش می فرماید:
«شما در زمانی هستید که اگر کسی یک دهم تکالیفش را انجام ندهد، هلاک می شود، و به زودی زمانی فرا می رسد که اگر کسی یک دهم وظایفش را انجام دهد، نجات می یابد.»
رسول بزرگوار اسلام در جایی دیگر می فرمایند:
«یأتی علی الناس زمان همهم بطونهم، و شرفهم متاعهم، و قبلتهم نساؤهم، و دینهم دراهمهم ودنانیرهم. اولئک شر الخلق، لاخلاق لهم عندالله»
برای مردم روزگاری فرا می رسد که تنها هم و غمشان شکم آنها، شرف آنها تجملات زندگی آنها، قبله آنها همسرانشان ، دین و آیین انها درهم و دینار آنها، آنها بدترین خلایق هستند برای آنها نزد خدا مقام و ارجی نیست.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در جایی دیگر می فرمایند:
«سیأتی علی الناس زمان، یخیر فیه الرجل بین العجز و الفجور، فمن ادرک ذلک الزمان فلیختر العجزعلی الفجور.»
برای مردمان زمانی فرا می رسد که انسان میان ناتوانی و نابکاری مخیر میشود، هرکس چنین زمانی را درک کند، نا توانی را بر فساد و تباهی برگزیند.
ایشان در جایی دیگر می فرمایند:
«لتامرون بالمعروف، و لتنهن عن المنکر، اولیسلطن الله علیکم شرارکم، فیدعو خیارکم فلا یستجاب لهم»
باید امر به معروف و نهی از منکر کنید وگرنه شریران بر شما مسلط خواهند شد، و نیکان هرچه دعا کنند، مستجاب نخواهد شد.
در جایی دیگر می فرمایند:
«وعندها یظهر الربا، و یتعاملون بالرشی، و یوضع الدین و ترفع الدنیا»
در آن زمان ربا شایع می شود،کارها با رشوه انجام میابد، مقام وارزش دین تنزل میابد و دنیا در نظر آنها مقام و ارزش پیدا می کند.
در جایی دیگر می فرماید:
«لیاتین علی الناس زمان، لایبقی احد الا اکل الربا، فان لم یاکله اصابه عباره»
برای مردم زمانی پیش می آید که احدی یافت نمی شود جز اینکه به ربا آلوده گردد، اگر مستقیماً هم ربا نخورد، گرد ربا به او می رسد.
آن حضرت در جایی دیگر می فرمایند:
«ما من قوم یظهر فیهم الربا، الا اخذوا بالسنه و ما من قوم یظهر فیهم الرشی الا اخذوا بالرعب»
هیچ قومی نیست که ربا در میان آنها شایع شود، جز اینکه دچار غفلت و بی خبری می شوند. و هیچ قومی نیست که رشوه در میان آنها رائج شود جز اینکه دچار ترس و وحشت می شوند.
در جایی دیگر می فرماید:
«یکون اسعد الناس بالدنیا لکع ابن لکع، لایؤمن بالله و رسوله»
خوشبخت ترین مردم در دنیا افراد پست و نادان خواهند بود، که به خدا و رسول(ص) ایمان نخواهند داشت.
ایشان در جایی دیگر می فرماید:
«یذهب الصالحون اسلافا: الاول فالاول، حتی لایبقی الا حثاله کحثاله التمر و الشعیر، لایبالی الله بهم»
صالحان یکی پس از دیگری دیده فروبندد و دیگر نشانه ای از صاحلان باقی نباشد جز به مقدار تفاله خرما ونخاله جو، دیگر خداوند اعتنائی به آنها نمی کند.
در جایی دیگر می فرمایند:
«سیأتی علی امتی زمان، تخبث فیه سرائرهم، و تحسن علانیتهم طمعاً فی الدنیا، لا یریدون ما عندالله عزوجل، یکون امرهم ریاء لا یخالطه خو، یعمهم الله بعقاب، قیدعونه دعاء الغریق فلا یستجاب لهم»
زمانی بر امت من می آید که در آن زمان درون آنها پلید می شود ولی ظواهر آنها به طمع دنیا آراسته می گردد، به آنچه در پیشگاه خداوندی است دل نمی بندند، کارشان ریا و تظاهر است، خوف از خدا به دلشان راه نیابد و خداوند آنها را به عذابی فراگیر دچار سازد، آنها خداوند را همچون آدم غریق کسیکه در آب غرق می شود، می خوانند و خداوند دعایشان را مستجاب نمی کند.
در جایی دیگر می فرمایند:
«اول ما یرفع من هذه الامه الحیاء و الامانه »
اولین چیزی که از این امت برداشته می شود حیا و امانت است.
در جایی دیگر می فرمایند:
«اذا ظهرت الفاحشه کان الرجفه، و اذا جار الحکام قل المطر، و اذا عدر باهل الذمه ظهر العدو»
هنگامی که روابط نامشروع شیوع پیدا کند زلزله زیاد می شود، هنگامی که زمامداران ستم پیشه کنند باران کم می بارد، و هنگامی که با اهل ذمه با مکر و حیله رفتار شود دشمن چیره گردد.
در جایی دیگر نیز می فرمایند:
«یصبح الرجل مؤمنا و یمسی کافرا، و یمسی مومنا و یصبح کافرا!، یبع احدکم دینه بعرض من الدنیا»
انسان در حال ایمان صبح می کند و در حال کفر روز را به شب می رساند وانسان در حال ایمان شب می کند و در حال کافر صبح می کند، دین خود را به متاعی اندک از خطام دنیا می فروشد.
منبع: روزگار رهایی ج۲ صفحه ۶۹-۷۵
دیدگاهتان را بنویسید