رسالت امروز ما

میل به شناخت

انسان را دشمن نادانی و جهل معرفی کرده اند و گفته اند الناس اعداء ما جهلوا. آری او به راستی دشمن نادانی است، می خواهد آن را از میان بردارد و خود را از مرتبه جهل به مرتبه علم برساند. وجود انگیزه کنجکاوی در انسان خود سببی برای وصول به این خواسته است. شما کودکان 2 ماهه را می بینید که در برابر چهره ای که از آنها دور و مخفی شده است بجستجو می پردازند و می خواهند بدانند که آن به کجا رفته است. و نیز اگر شیء جدیدی در برابر کودکان 4 ماهه قرار دهید مدتی به آن خیره می شود و می خواهد از آن سر در آورد. این مساله در آدمی ریشه فطری دارد و کسی نیست که خواستار آگاهی نباشد. اگر در مدرسه کودکانی را می بینیم که از درس و بحث گریزانند بدان علت است که کسب آگاهی را توام با رنج و زجر و شکنجه می دانند و یا احساس می کنند با کسب آن، آزادی شان در خطر است و راهی که در پیش پای شان برای وصول بدان مقصد است راهی است تاریک، مزاحم، پر دردسر. شما آن را برای طفل دلپذیر سازید تا به شوق و رغبت او در این امر پی برید. وجود چنین میل و علاقه در انسان مایه کشف ها، اختراعات، سازندگی وسایل و ابزار و در جمع غنی تر کردن زندگی است. با میل به شناخت است که بدنبال فلسفه حیات، آگاهی از راه زندگی و انتخاب راه و هدف می پردازیم و حیات و مرگ خود را انسانی می سازیم.

شناخت آینده

کوشش هائی که از سوی انسان برای شناخت اشیاء، پدیده ها، امور و جریانات صرف می شوند. بسیارند ولی در جنبه ارزیابی، هیچ کوشش و تلاشی بمیزان سعی در شناخت آینده نیست. همه ما دوست داریم که ببینیم فردا چه خبر است؟ در جهان حیات چه حوادث و وقایعی رخ خواهد نمود؟ وضع و موضع ما در برابر آن حوادث چه خواهد بود؟ و سرانجام ما در آن واقعه چیست؟ بسیار از دلبستگی ها به خرافات، فالگیری ها، توجه و ارج گذاری به پیشگوئی های رمالان، ساحران، و مرتاضان از همین میل و علاقه منشاء می گیرد. شما در جوامع مختلف افرادی را می شناسید که با سر هم کردن چند خبر از گذشته و آینده محبوبیتی در بین عوام پیدا کرده و صاحب آن و نانی شده اند، و چه بسیار کسانی دیگر را می یابید که برای کسب خبر از فردای خود سرمایه خود را به هدر می دهند و از مال خود و حتی آبروی خویش مایه می گذارند.

رسالت امروز ما،علی قائمی ، صحفه ۱۶ و ۱۷