زیارت صاحب الزمان عج
متن و معنای زیارت صاحب الزمان این زیارتى است که هر روز بعد از نماز صبح، مولاى ما صاحب الزمان علیه السلام با آن زیارت مىشود و آن زیارت این است. اَللّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلاىَ صاحِبَ الزَّمانِ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِ عَنْ جَمیعِ خدایا برسان به مولاى من حضرت صاحب الزمان که درودهاى تو بر او […]
متن و معنای زیارت صاحب الزمان
این زیارتى است که هر روز بعد از نماز صبح، مولاى ما صاحب الزمان علیه السلام با آن زیارت
مىشود و آن زیارت این است.
اَللّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلاىَ صاحِبَ الزَّمانِ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِ عَنْ جَمیعِ
خدایا برسان به مولاى من حضرت صاحب الزمان که درودهاى تو بر او باد از طرف همه
الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ فى مَشارِقِ الاَْرْضِ وَ مَغارِبِها وَ بَرِّها
مردان و زنان با ایمان که در شرقها و غربهاى زمینند و در خشکى
وَ بَحْرِها و َسَهْلِها وَ جَبَلِها حَیِّهِمْ وَ مَیِّتِهِمْ وَ عَنْ والِدَىَّ وَ وَُلَْدى وَ عَنّى
و دریا هستند و در هموارى زمین و کوهند، زندهشان و مردهشان و از طرف پدر و مادر و فرزندان و خود من
مِنَ الصَّلَواتِ وَالتَّحِیّاتِ زِنَهَ عَرْشِ اللَّهِ وَ مِدادَ کَلِماتِهِ وَ مُنْتَهى
درودها و تحیتهایى هم وزن عرش خدا و به شماره کلمات و سخنانش و نهایت مرتبه
رِضاهُ وَ عَدَدَ ما اَحْصاهُ کِتابُهُ وَ اَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ اَللّهُمَّ اِنّى اُجَدِّدُ لَهُ
خشنودیش و به شماره آنچه برشمرده است آن را دفتر و کتابش و احاطه دارد بدان دانشش خدایا من
نو مىکنم براى آن
فى هذَا الْیَوْمِ و َفى کُلِّ یَوْمٍ عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَیْعَهً فى رَقَبَتى اَللّهُمَّ
جناب در این روز و در هر روز عهد و پیمان و بیعتى را در گردنم
کَما شَرَّفْتَنى بِهذَا التَّشْریفِ وَ فَضَّلْتَنى بِهذِهِ الْفَضیلَهِ وَ خَصَصْتَنى
چنانچه مرا مفتخر ساختى بدین افتخار و برتریم دادى به این فضیلت و مخصوصم داشتى
بِهذِهِ النِّعْمَهِ فَصَلِّ عَلى مَوْلاىَ وَ سَیِّدى صاحِبِ الزَّمانِ وَاجْعَلْنى
بدین نعمت پس درود فرست بر مولا و آقایم حضرت صاحب الزمان و قرارم ده
مِنْ اَنْصارِهِ وَ اَشْیاعِهِ وَالذّآبّینَ عَنْهُ وَاجْعَلْنى مِنَ الْمُسْتَشْهَدینَ
از یاران و پیروان و دفاع کنندگان آن حضرت و بگردانم از شهادت یافتگان
بَیْنَ یَدَیْهِ طائِعاً غَیْرَ مُکْرَهٍ فِى الصَّفِّ الَّذى نَعَتَّ اَهْلَهُ فى کِتابِکَ
در پیش رویش از روى میل و رغبت بدون اکراه و ناراحتى در آن صفى که اهل آن را در کتاب خود
(قرآن) توصیف کرده
فَقُلْتَ صَفّاً کَاَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصوُصٌ عَلى طاعَتِکَ وَ طاعَهِ رَسوُلِکَ
و فرمودى: “صفى که گویا بنائى استوارند” در راه فرمانبردارى تو و فرمانبردارى رسول تو
و َآلِهِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ اَللّهُمَّ هذِهِ بَیْعَهٌ لَهُ فى عُنُقى اِلى یَوْمِ الْقِیمَهِ .
و آل رسولت که بر تمامى آنها سلام باد خدایا این بیعتى است از آن جناب در گردن من تا روز
قیامت .
این زیارتى است که هر روز بعد از نماز صبح، مولاى ما صاحب الزمان علیه السلام با آن زیارت
مىشود و آن زیارت این است :
اَللّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلاىَ صاحِبَ الزَّمانِ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِ عَنْ جَمیعِ
خدایا برسان به مولاى من حضرت صاحب الزمان که درودهاى تو بر او باد از طرف همه
الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ فى مَشارِقِ الاَْرْضِ وَ مَغارِبِها وَ بَرِّها
مردان و زنان با ایمان که در شرقها و غربهاى زمینند و در خشکى
وَ بَحْرِها و َسَهْلِها وَ جَبَلِها حَیِّهِمْ وَ مَیِّتِهِمْ وَ عَنْ والِدَىَّ وَ وَُلَْدى وَ عَنّى
و دریا هستند و در هموارى زمین و کوهند، زندهشان و مردهشان و از طرف پدر و مادر و فرزندان
و خود من
مِنَ الصَّلَواتِ وَالتَّحِیّاتِ زِنَهَ عَرْشِ اللَّهِ وَ مِدادَ کَلِماتِهِ وَ مُنْتَهى
درودها و تحیتهایى هم وزن عرش خدا و به شماره کلمات و سخنانش و نهایت مرتبه
رِضاهُ وَ عَدَدَ ما اَحْصاهُ کِتابُهُ وَ اَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ اَللّهُمَّ اِنّى اُجَدِّدُ لَهُ
خشنودیش و به شماره آنچه برشمرده است آن را دفتر و کتابش و احاطه دارد بدان دانشش خدایا من
نو مىکنم براى آن
فى هذَا الْیَوْمِ و َفى کُلِّ یَوْمٍ عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَیْعَهً فى رَقَبَتى اَللّهُمَّ
جناب در این روز و در هر روز عهد و پیمان و بیعتى را در گردنم
کَما شَرَّفْتَنى بِهذَا التَّشْریفِ وَ فَضَّلْتَنى بِهذِهِ الْفَضیلَهِ وَ خَصَصْتَنى
چنانچه مرا مفتخر ساختى بدین افتخار و برتریم دادى به این فضیلت و مخصوصم داشتى
بِهذِهِ النِّعْمَهِ فَصَلِّ عَلى مَوْلاىَ وَ سَیِّدى صاحِبِ الزَّمانِ وَاجْعَلْنى
بدین نعمت پس درود فرست بر مولا و آقایم حضرت صاحب الزمان و قرارم ده
مِنْ اَنْصارِهِ وَ اَشْیاعِهِ وَالذّآبّینَ عَنْهُ وَاجْعَلْنى مِنَ الْمُسْتَشْهَدینَ
از یاران و پیروان و دفاع کنندگان آن حضرت و بگردانم از شهادت یافتگان
بَیْنَ یَدَیْهِ طائِعاً غَیْرَ مُکْرَهٍ فِى الصَّفِّ الَّذى نَعَتَّ اَهْلَهُ فى کِتابِکَ
در پیش رویش از روى میل و رغبت بدون اکراه و ناراحتى در آن صفى که اهل آن را در کتاب خود
(قرآن) توصیف کرده
فَقُلْتَ صَفّاً کَاَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصوُصٌ عَلى طاعَتِکَ وَ طاعَهِ رَسوُلِکَ
و فرمودى: “صفى که گویا بنائى استوارند” در راه فرمانبردارى تو و فرمانبردارى رسول تو
و َآلِهِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ اَللّهُمَّ هذِهِ بَیْعَهٌ لَهُ فى عُنُقى اِلى یَوْمِ الْقِیمَهِ .
و آل رسولت که بر تمامى آنها سلام باد خدایا این بیعتى است از آن جناب در گردن من تا روز
قیامت .
دیدگاهتان را بنویسید