نسل خشن، بازتاب رسانه‌های خشن

نسل خشن، بازتاب رسانه‌های خشن

دهه ۹۰ را می توان نقطه آغاز تولید گروهی از فیلم های رزمی دانست که خشونت جنون آمیز و افسار گسیخته، اصلی ترین دستمایه آن ها بود. در این فیلم ها که به نوعی مدرنیزه شده همان نبردهای خشن کلوزیوم ها بودند، مبارز پیروز برای جلب رضایت تماشاچیان (درون فیلم و بیننده های واقعی)، حریف شکست خورده خود را به فجیع ترین شکل ممکن به قتل می رساند! خارج کردن قلب حریف با دست خالی، کور کردن و تخلیه چشم، قطع دست و پا و… از نقاط خشن و مشترک اکثر این فیلم ها بودند که از قضا با استقبال خوبی از طرف فیلم بین ها و علاقه مندان به فیلم های رزمی نیز مواجه شدند!

شهرت و محبوبیت یکباره این فیلم ها تا آن جا پیش رفت که حتی کمپانی های بازی سازی هم تصمیم به ساخت بازی هایی با چنین مضامینی گرفتند و بدین ترتیب بازی هایی مانند Mortal Kombat و Thrill Kill تولید و روانه بازار شدند. بازی هایی که در آن ها به بازیکن اجازه داده می شد تا حریف خود را به فجیع ترین شکل ممکن بکشد و از او انتقام بگیرد. در سری بازی های مورتال کامبت، بازیکن پس از ناک اوت کردن حریف، با انجام فنونی تمام کننده موسوم به Fatality، اقدام به مثله نمودن حریف خود می کرد! این حرکات حتی با وجود گرافیک ۸ بیتی این بازی باز هم آنچنان خشن و چندش آور بود که اعتراض بسیاری از مجامع جهانی را برانگیخت. یکی از مشهورترین اعتراضات به سری بازی های مورتال کامبت از طرف سناتور هیلاری کلینتون انجام گرفت که در آن وی خواستار تعطیلی شرکت Midway و لغو مجوز پخش بازی مورتال کامبت شده بود.

اما نکته زمانی جالب می شود که درخواست و حمایت بالای بازیکن ها از این عنوان موجب شد تا حکم ممانعت از پخش، به حکم دریافت رده سنی بزرگسالان تغییر پیدا کرده و بازی همچنان تولید و به بازار عرضه شود!
از زمان تولید اولین قسمت سری بازی های مورتال کامبت تا کنون نزدیک به ۲۳ سال می گذرد و تا به امروز نزدیک به ۲۱ نسخه از این بازی به سبک های دو بعدی و سه بعدی تولید و عرضه شده است. نکته قابل تامل در این سری بازی ها، افزایش میزان خشونت و توحش در هر شماره از بازی است، تا آنجا که در نسخه جدید سال ۲۰۱۵ آن Mortal Kombat X شاهد انجام اعمال وحشیانه- سادیسمی و بسیار خشن و تهوع آور هستیم. حال سوال این است که چرا در مدت ۲۳ سال عرضه این بازی، روز به روز بر میزان خشونت بی پروای آن افزوده می شود و چرا جامعه مخاطب آن تا این حد پذیرای این خشونت هستند؟ آیا تماشا و یا تجربه این نوع خشونت می تواند تبعات منفی برای مخاطبان خود داشته باشد یا خیر؟ با نگاهی سطحی به رویدادهای این روزهای جهان، می توان به سادگی متوجه این حقیقت شد که بروز بحران های سیاسی- نظامی و بالاگرفتن افراطی گری در میان مردم جهان و انعکاس خبری جنایات انجام شده در رسانه های عمومی باعث شده است تا موضوع خشونت، به امری عادی در بین اقشار مختلف جامعه تبدیل شود.

پخش اخبار جنایات گروه های افراطی مانند داعش، نمایش بمب گذاری در محافل عمومی، تصاویر سقوط هواپیما، تصادفات مرگبار جاده ای، سیل و زلزله، جنگ های میان کشورها و… از طریق رسانه های جمعی و یا دامن زدن به این اخبار در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی از مهم ترین عواملی هستند که میزان آستانه تحمل خشونت را در جوامع بشری امروز بالا برده اند. این موضوع حتی تاثیر شگرفی بر آینده جنگ ها نیز داشت. در یک بررسی میدانی مشخص شده بود که اغلب سربازان آمریکایی حاضر در جنگ عراق به بازی Call of duty اعتیاد داشتند و سری بازی های مورتال کومبت در رده سوم لیست بازی های مورد علاقه آن ها قرار داشت. با وجود اشباع رسانه از چنین سوژه هایی دیگر هیچ قبحی برای دیدن صحنه هایی نظیر سربریدن، مثله کردن و شکنجه انسان ها وجود ندارد و به طبع عادی سازی این وقایع تمایل و گرایش به دیدن و حتی انجام چنین اعمالی را نیز در مخاطبان بالا برده است. از همین رو هر سال شاهد خشن تر شدن بازی ها و فیلم های سینمایی و استقبال مردمی از آن ها هستیم. درواقع ساخت فیلم های اسلشری مانند Saw، Chainsaw Massacre و بازی هایی مانند مورتال کامبت X، پاسخی به این استقبال جهانی هستند.

از طرفی تحقیقات به عمل آمده در بخش روانشناسی کودکان و نوجوانان کالیفورنیا نشان می دهد کاربران جوانی که تمایل بیشتری برای انجام بازی هایی با موضوعات خشونت آمیز از خود نشان می دهند بیش از دیگران علاقه دارند تا رویدادهای خشن را در واقعیت هم تجربه کنند.
پژوهشگران برای بررسی ارتباط بین تماشای فیلم ها، بازی های رایانه ای و تصاویر خشن با رفتارهای به شدت خشونت آمیز مانند، شلیک گلوله یا حمله به افراد با استفاده از چاقو و سلاح سرد مطالعاتی را روی ۱۵۸۸ نوجوان بین ۱۰ تا ۱۵ سال انجام دادند. در نهایت مشخص شد که حدود ۴۰ درصد از این جوانان بر اساس تنوع تجربه تماشای صحنه های خشن در رسانه های مختلف، حداقل یکبار اقدام به انجام اعمال خشونت بار کرده اند و احتمال تکرار دوباره این اتفاق در این افراد نسبت به افرادی که با اینگونه صحنه ها مواجه نشده اند، ۵۰ درصد بیشتر است. حال بیایید این احتمال را درمورد افرادی که در رده سنی بالاتری قرار دارند و دسترسی بیشتری به ابزار خشونت دارند بررسی کنید تا متوجه شوید که خشونت افسار گسیخته رسانه ای چه بلایی بر سر جوامع بشری آورده است.

آمار بالای بازدید اخبار خشونت بار در سایت های خبری که نشان از تمایل افراد به آن ها دارد، بالارفتن برخوردهای خیابانی و بروز جرم های خشن و ده ها خبر از این دست، همه و همه نشان دهنده نقش مخرب وجود تصاویر خشن در رسانه ها هستند. سوغات شوم رسانه های غربی که متاسفانه این روزها بخش مهمی از زندگی روزمره مردم ایران را هم درگیر خود کرده است و دیر یا زود باید منتظر تبعات سنگین آن بود. برای درک عمق فاجعه کافیست تا فقط یکبار با این دید به اخبار شبکه خبر گوش کنید تا به عمق فاجعه پی ببرید.

منبع: جنبش سایبری