راه تقویت اراده در کلام امام راستین

راه تقویت اراده در کلام امام راستین

در همه حال صادق باشید

امام صادق سلام الله علیه گذشته از مزایای عامّه امامت و ولایت، ویژگی خاصی دارد که همانند هر یک از ائمه علیهم السّلام مظهر نامی مخصوص از اسماء حسنای حق اند. حضرتش که به صادق ملقّب شد، انسانها را به فراگیری صدق دعوت می کند و چنین می گوید : تعلّموا الصّدق قبل الحدیث (۱). قبل از سخن گفتن، ادب صداقت را بیاموزید. خواه سخن مربوط به امور نظری باشد، حقّ بگوئید؛ خواه مربوط به امور عملی باشد، صادق باشید. تا انسان میزان صدق نشد، به صداقت آگاه نیست. وقتی به صداقت آگاه نشد، معیار سخن در اختیار او نیست. نه می تواند سخن بگوید، نه می تواند سخن سخنوران را بسنجد. زیرا معیار سخن، صدق است و این صدق با جان انسان صادق عجین است و تا روح صادق نبود، هرگز انسان میزان سخن نخواهد داشت، و این صدق چون همان حق است و تنها محور تشخیص حق، عقل است، حضرتش ما را به تعیین محور صدق که عقل است فرا خواند؛ فرمود: دعامه الانسان العقل (۲) یعنی زیر بنای حیات انسان، اندیشه است. اگر در مسائل نظر گفته اند: ای برادر! تو همان اندیشه ای، در مسائل عمل نیز گفته اند که ای برادر! تو همان اراده و نیتی. یک انسان باید خوب بفهمد و فهمیده ها را خوب عمل کند. لذا امام ششم هم ستون اندیشه را عقل می داند و هم ستون عمل را عقل می داند که عقل چیزی است؛ به یعبد الرّحمن و یکتسب الجنان (۳). و این امامان ، عقل منفصل امت اسلامی اند که در زیارت جامعه به پیشگاه شان عرض می کنیم: بکم یعبد الرّحمن(۴). اگر عقل هر انسانی معیار عبادت اوست ، امامان معصوم علیهم السّلام عقل امّت اسلامی اند، و اگر امّت اسلامی توفیق عبادت دارند ، در پرتو ارتباط با امامان است که بهم یعبد الرّحمن.

قدرت اراده یا قوت جسم؟

آنگاه برای اینکه انسان هم در بُعد نظر، عاقلی نیرومند و هم در بُعد عمل، صاحب اراده ای قوی باشد، به همه ما آموخت: اصل المرء لبّه (۵). یعنی انسان مرکب از دو حقیقت همسان به نام جسم و روح نیست. انسان یک حقیقت دارد که اصلش را روح و فرعش را بدن می سازد.

اگر در بلندای سخن امیر سخن، علیّ بن أبیطالب علیه أفضل صلوات المصلّین می خوانید که ما قلعت باب خیبر بقوّه جسدانیّه و لا قوّه غذائیه و لکن بقوّه ملکوتیه و نفس بنور ربّها مضیئه(۶)؛ روی قدرت اراده است. اگر حضرت فرمود: من در خیبر را با نیروی بدن نکندم، با قدرت اراده این در را از جای کندم؛ یعنی اگر اراده نیرومند شد، بدن توانمند می شود. قدرت روح است که بدن را نیرومند می کند، چه اینکه ضعف روح است که در بدن پیدا می شود.

این بیان امام صادق سلام الله علیه به هر انسانی دستور تقویّت اراده می دهد که به چیزی جز خدا نیندیشد.

قدرت اراده در مسائل کمّی او نیست. آنکه در مسائل مادّی نیرومند است، این گرفتار ضعف اراده و قدرت بدن است. اینکه در گناه نیرومند است، چون اسیر است و انسان اسیر، ذلیل. آنکه ستم می کند، خواه ستم به خود، خواه ستم به غیر، او فرومایه است و انسان فرومایه از قدرت اراده محروم! فرمود: الظال مذلیل؛ ستمکار فرومایه است. ذلّت در ظلم ظهور می کند و عزت در اطاعت جلوه می کند. فرمود: ظلم را جز انسان فرومایه، احدی نمی پذیرد. اگر ستم می کند، ذلیل است و اگر ستم می پذیرد، ذلیل. و قدرت اراده انسان را به عدل می خواند که نه سلطه گر باشد و نه سلطه پذیر؛ و اگر انسان توانست هر ستمی را در پرتو اتکای به قدرت حق حل کند، چرا از میدان وسیع اراده مدد نگیرد و بالا نیاید و دست ستم را از آستین ستمکار قطع نکند؟! که امام ششم فرمود: دعوه المظلوم تصعد الی السّماء (۷). آه مظلوم و دعای ستم دیده به آسمان صعود می کند. این کلمه طیّبه است؛ اگر خدا فرمود: الیه یصعد الکلم الطیّب (فاطر/۱۰)، امام ششم مبیّن قرآن است، می گوید: دعای انسان ستم دیده به آسمان می رود. این آسمان نه یعنی فضای بالا ! آن آسمانی که رزق ما آنجاست.و فی السّماء رزقکم (ذاریات/۲۲). آن آسمانی که این آسمان ها در آنجاست. آن آسمانی که درهایش به روی مؤمنین باز است و هرگز به چهره کفار گشوده نمی شود. لا تفتّح لهم ابواب السّماء(اعراف/۴۰). آن آسمانی که فرشتگان خاصّ صاحبان آنهایند، گیرندگان وحی آسمانی اند،و اوحی فی کلّ سماء امرها (فصّلت/۱۲). آن آسمان جای صعود دعای ستم دیدگان است . یعنی اگر یک کسی بداند دعای او به درون آسمان ها راه پیدا می کند، او هرگز ستم نمی پذیرد، چه اینکه حاضر نیست ستم بکند.

اینها را امام ششم به ما آموخت و راه تقویّت اراده را که همان اصالت عقل است در میدان عبادت خلاصه کرد. به ما فرمود: تنها راه قدرت اراده عبادت است. راهی برای نیرومند کردن نیت جز عبادت نیست.

وقتی ابن أبی العوجاء در آن مناظره به امام ششم عرض کرد تو ما را به غائب حواله می دهی، ذکرت فأحلت علی غائب (۸). تو ما را به یک امر غائب دعوت می کنی. ما تا چیزی را نبینیم و حس نکنیم، نمی پذیریم؛ زیرا او اندیشه اش مادّی بود و طرفدار اصالت حس بود. حضرت فرمود: کیف یکون غائباً من هو خلقه شاهد (۱۵)، لا یخلوا منه مکان. فرمود: من تو را به یک شاهد و حاضر دعوت کرده ام. خدا که غائب نیست! خدائی که با شماست، جائی از خدا خالی نیست، در هر حال در محضر خدائی!و هو اقرب الیه من حبل الورید (۱۶)، چگونه غائب است ؟

این سخن کسی است که خدا را با جان می بیند و نه با چشم؛ که لا تدر که الأبصار و هو یدر ک الأبصار(انعام/۱۰۳). امام ششم که به این پایگاه رسیده است ، همانند امیر المؤمنین (سلام الله علیه) که می گوید: ما کنت أعبد ربّاً لم أره (۱۸)، خود می بیند و دیگران را به بینش دعوت می کند. می گوید : می توانید به جائی برسید که گویا خدا را ببینید. این مقام فقط از راه عبادت میسر است و لا غیر!

پی نوشت:

۱) کافی، ج ۲ ، ص ۱۰۴ ؛ باب الصدق و اداء الامانه

 ۲) همان ، ج۱ ، ص۲۵؛ کتاب العقل والجهل.

۳) همان، ص ۱۱.

۴) مفاتیح الجنان . زیارت جامعه کبیره.

۵)  امالی شیخ صدوق ، ص ۲۴۰.

۶) بحار الأنوار، ج۴۰، ص۳۱۸.

۷) کافی، ج۲ ، ص ۵۰۹ ؛ وسائل الشیعه ، ج۷ ، ص ۱۲۸.

۸) کافی، ج۱ ، ص ۱۲۵.

۹) همان، ص۱۲۶؛ بحار الأنوار، ج۳ ، ص ۳۳.

۱۰) همان ـ با استناد آیه ۱۶ سوره مبارکه قاف.

۱۱) بحار الأنوار ، ج۴ ، ص ۴۴.